Stadnicki Józef Antoni h. Szreniawa (zm. 1736), podstoli buski, kasztelan lubaczowski, bełski. Był synem Wiktoryna (zob.) i Teresy z Tomisławskich, bratem Jana Franciszka (zob.). Podpisywał się ze «Żmigrodu na Niemirowie».
Przed r. 1696 być może był S. chorążym znaku husarskiego królewicza Konstantego. Na sejmiku wiszeńskim woj. ruskiego 27 II r.n., podczas bezkrólewia po śmierci Jana III, wybrany został do sądów kapturowych. Na przełomie 1713/14 brał udział w naradach rodzinnych dla uregulowania spraw spadkowych po bracie Janie Franciszku. Dn. 7 XII 1713 został mianowany podstolim buskim. We wrześniu 1715 szlachta bełska wybrała go na deputata do Tryb. Kor. na r.n. Dn. 4 I 1718 otrzymał urząd kaszt. lubaczowskiego. Po śmierci bratanka Kazimierza, star. libuskiego, t.r. został S. opiekunem jego małoletniej córki Teresy (zob. Ossolińska Teresa). Starał się przejąć jej dobra, co stało się powodem licznych zatargów, m.in. z dziadkiem podopiecznej, marsz. w. kor. Józefem Mniszchem. W r. 1719 ponownie był S. deputatem bełskim na Tryb. Kor. Dn. 11 X 1725 zagajał sejmik bełski, szlachta poleciła wybranym wówczas posłom do króla prosić o kaszt. bełską dla niego. Wraz z synami i żoną w r. 1731 uczestniczył w Turzyskach w ślubie swojej podopiecznej Teresy ze star. sandomierskim Józefem Ossolińskim. Jesienią t.r. przez dłuższy czas przebywał w Warszawie, 13 X dostał kaszt. bełską. W r. 1732 subskrybował wydawnictwo „Volumina legum”.
W czasie bezkrólewia, po śmierci króla Augusta II, S. został 18 III 1733 marszałkiem sądów kapturowych woj. bełskiego. Na sejmie elekcyjnym t.r. podpisał manifest stanów Rzpltej z 4 IX potępiający wszystkich, którzy przyczynili się do wtargnięcia wojsk rosyjskich do Polski. Dn. 12 IX oddał głos na Stanisława Leszczyńskiego, 19 IX podpisał zaprzysiężone przez nowego króla pacta conventa. W l.n. nie angażował się jednak aktywnie w poparcie Leszczyńskiego.
S. posiadał dobra Niemirów i Szczerzec w woj. bełskim. Przez pewien czas (ok. 1719) trzymał wsie: Rakowa, Tokarnia, Piotrowa Wola w woj. ruskim. Żona wniosła mu znaczne dobra Żabno w woj. sandomierskim. Zmarł zapewne w listopadzie 1736. Podczas przygotowań związanych z wyprowadzeniem jego ciała z Jarosławia do Żabna i pogrzebem, zachorował i zmarł jego syn Franciszek. Pogrzeb S-ego i jego syna odbył się 11 II 1737 w kościele w Odporyszowie.
Z małżeństwa z Zofią z Makowieckich (zm. 1740), córką star. trembowelskiego Łukasza Franciszka i Ludwiki Boratynianki, miał S. synów: Franciszka (zm. 1737), chorążego lubaczowskiego, później podstolego buskiego, Jana (zob.), chorążego grabowieckiego, Aleksandra, chorążego grabowieckiego, Szymona, Michała (zob.), pijara, oraz córki: Katarzynę, żonę Jana (Józefa?) Reya, łowczego pilzneńskiego, Joannę, Justynę i Barbarę (Eufrozynę), karmelitankę we Lwowie (otrzymała w posagu dobra Wańkowice w ziemi przemyskiej).
Estreicher, XXIX; – Kossakowski, Monografie; Niesiecki; Stadnicki K., Rodowody domu Stadnickich…, Lw. 1857–61, Linie ze Żmigrodu, cz. III s. 6–7; Żychliński, III; – Elektorowie; Urzędnicy, III/2, X; – Bełdowski A. D., Żywe obrazy na gruncie nieśmiertelnej sławy…, Kr. 1737; Laudetur Jesus Christus (manifest z 4 IX 1733), W. 1733; Nogawski M., Honor głowie, ostatnia usługa matce…, „Kur. Pol.” 1737 supl. do nr 9; – Akta grodz. i ziem., XXII; – „Gazety Pol.” 1736 nr 21 s. 374; „Kur. Pol.” 1731 nr 99 s. 410, 424, nr 110 s. 477; – AP w L.: RMO, rkp. 219 k. 425; B. Czart.: rkp. 3495 s. 395–8, 400, rkp. 3829 k. 165, 175, 185, 191–8, 208, 212, 215, rkp. 5954 nr 39934; B. Jag.: rkp. 48 k. 101v.; B. Nauk. PAU i PAN w Kr.: rkp. 650 k. 10–13, 18v.; B. Ossol.: rkp. 2517, 2669 k. 8, rkp. 15964 t. 2 vol. 3 s. 503, 595, 665, 725, 843, 903, 919, 1005, 1075, 1079.
Henryk Palkij